Και δυο λόγια για τα γατάκια του σπιτιού.
Τον Αλήτη (τον λέμε έτσι επειδή από μικρός είχε την τάση ν' αλητεύει) και το μικρούλι (ήταν πολύ μικροκαμωμένο) τα μάζεψα πριν από 2 χρόνια.Είναι τα μόνα από καμιά δεκαριά γατάκια που μπόρεσα να πιάσω από την αυλή μου στον Πύργο όταν γεννήθηκαν.
Τα είχαμε στο σπίτι στο κατάκολο και έκαναν παρέα με τον Ρομπέν.Όταν ήρθε ο Τάκης,στην αρχή τα πήγαιναν καλά, αλλά σιγά σιγά επειδή ο Τάκης με την συνεχόμενη όρεξή του για παιχνίδι τα ενοχλούσε, αποσύρθηκαν στην πίσω πλευρά του κήπου ώστε να έχουν περισσότερη ησυχία.
Δυστυχώς ο αλήτης τον Ιανουάριο έφυγε και δεν ξαναγύρισε.Εύχομαι να ζει και να περνάει καλά όπου κι αν βρίσκεται.
Το μικρούλι έμεινε μόνο του, τις πρώτες μέρες έψαχνε τον αλήτη, αλλά σιγά σιγά συνήθισε την απουσία του κι έμαθε να ζει μόνο του.Πλέον με τρία σκυλιά, εμφανίζεται μόνο για να φάει και όχι κάθε μέρα. Δεν είναι τόσο ήμερο όσο παλιά, ναι μεν μ' αφήνει να το πιάνω, αλλά μέχρι εκεί.Δεν μ' αφήνει πια ούτε να το ψεκάσω για τους ψύλλους.
Ξέρω ότι αργά ή γρήγορα θα μας αφήσει κι αυτό για κάπου αλλού, ίσως βρει κι αυτό γυναίκα.............
