Ο Αλήτης και το Μικρούλι την πρώτη μέρα που ήρθε ο Τάκης σπίτι εξερευνούν το νέο επισκέπτη.

Και δυο λόγια για τα γατάκια του σπιτιού.
Τον Αλήτη (τον λέμε έτσι επειδή από μικρός είχε την τάση ν' αλητεύει) και το μικρούλι (ήταν πολύ μικροκαμωμένο) τα μάζεψα πριν από 2 χρόνια.Είναι τα μόνα από καμιά δεκαριά γατάκια που μπόρεσα να πιάσω από την αυλή μου στον Πύργο όταν γεννήθηκαν.
Τα είχαμε στο σπίτι στο κατάκολο και έκαναν παρέα με τον Ρομπέν.Όταν ήρθε ο Τάκης,στην αρχή τα πήγαιναν καλά, αλλά σιγά σιγά επειδή ο Τάκης με την συνεχόμενη όρεξή του για παιχνίδι τα ενοχλούσε, αποσύρθηκαν στην πίσω πλευρά του κήπου ώστε να έχουν περισσότερη ησυχία.
Δυστυχώς ο αλήτης τον Ιανουάριο έφυγε και δεν ξαναγύρισε.Εύχομαι να ζει και να περνάει καλά όπου κι αν βρίσκεται.
Το μικρούλι έμεινε μόνο του, τις πρώτες μέρες έψαχνε τον αλήτη, αλλά σιγά σιγά συνήθισε την απουσία του κι έμαθε να ζει μόνο του.Πλέον με τρία σκυλιά, εμφανίζεται μόνο για να φάει και όχι κάθε μέρα. Δεν είναι τόσο ήμερο όσο παλιά, ναι μεν μ' αφήνει να το πιάνω, αλλά μέχρι εκεί.Δεν μ' αφήνει πια ούτε να το ψεκάσω για τους ψύλλους.
Ξέρω ότι αργά ή γρήγορα θα μας αφήσει κι αυτό για κάπου αλλού, ίσως βρει κι αυτό γυναίκα.............

Μανούλα σ' ευχαριστώ που μ' έσωσες

Ο Ντίνος όλο αγκαλιές κι αγάπες με τον σωτήρα του...................

Μανούλα γιατί μου το φόρεσες αυτό?

Ο Ντίνος με τη μαμά του

Δεν μαλώνουμε...Παίζουμε

Άφησέ με..Κοιμάμαι.

Αφήστε με ,αφου το γκομενάκι με θέλει!!!!

Πω πω θλίψη!!!!

Που πάει ο Αλήτης?

Ωπ....Τι είναι αυτό?Τρώγεται?

Να φάω λίγη άμμο?

Παιχνίδι και χαρά!!!!!

Άντε γρήγορα, θέλουμε να παίξουμε

Ο Τάκης με το φίλο του τον Αλήτη ο οποίος μας άφησε για μια...γκόμενα (Ελπίζουμε ότι έτσι έγινε)

Ο άρχοντας ο Τάκης

Τάκης κ Ντίνος παίζουν, ο Ρομπέν (όπως συνήθως) στο φτύσιμο...

Τι θα γίνει? Θα παχύνω ποτέ?

Ο Ρομπέν

Αυτός είναι ο Ρομπέν ή αλλιώς βρομιάρης ή ασβός κάτι μεταξύ κανίς και γκριφόν
Είναι ο μεγάλος της παρέας μιας και είναι 16 χρόνων.
Ο Ρομπέν έχει ζήσει την ζωή του μεταξύ Πύργου Κατακόλου κάπως μοναχικά.Είναι ένα ήσυχο σκυλάκι που είχε μάθει να ζει μόνο, είτε στην αποθηκούλα του στον Πύργο,είτε κάτω απ το παγκάκι στο Κατάκολο.Η μόνη του παρέα ήταν οι γάτες της γειτονιάς ,οι οποίες καμιά φορά του έτρωγαν το φαγητό.Ακόμα και βόλτες μόνος του έβγαινε.Του άνοιγαν την πόρτα (ή την έβρισκε ανοικτή μόνος του) ,έκανε την βόλτα του και όταν ήθελε γυρνούσε πίσω.Η βόλτα αυτή μπορεί να κρατούσε από μία ώρα έως (το ρεκόρ του) ένα μήνα!!!!!!! Ναι, μια φορά γύρισε μετά από ένα μήνα σε άθλια κατάσταση.Τώρα τι έκανε ένα μήνα, μόνο αυτός το ξέρει.Ελπίζουμε να είχε βρει καμιά γκομενίτσα και να πέρασε καλά!!!!!
Ο Ρομπέν είναι πολύ βρομιάρης.Δεν θέλει το μπάνιο με τίποτα.Βλέπει νερό και κρύβεται.Και για να μας εκδικηθεί, όταν τον στριμώχνουμε και του κάνουμε μπάνιο, μετά από μία ώρα είναι πιο βρόμικος από πριν!!! Έχουμε σηκώσει τα χέρια ψηλά.
Ο Ρομπέν ήταν ο πιο ιδιότροπος σκύλος στο φαγητό.Ήθελε τα πάντα ζεστά και να περιέχουν κρέας.Έτρωγε τον φρεσκομαγειρεμένο κιμά κι άφηνε τα μακαρόνια!!!!
Και λέω ήταν γιατί τα πάντα στη ζωή του άλλαξαν τον τελευταίο χρόνο ,όταν εμφανίστηκε στην αρχή ο Τάκης και μετά ο Ντίνος.Εκεί που για 15 χρόνια ήταν ο μόνος τετράποδος του σπιτιού, ξαφνικά εμφανίστηκαν άλλα δύο.Η απόλυτη φρίκη!!!!!
Ένας γιγαντόσωμος σκύλος να τον πρήζει όλη την ώρα για παιχνίδι (ο ρομπέν δε πρέπει να είχε παίξει σε όλη του τη ζωή 10 λεπτά!!!!) και το κυριότερο , ο ίδιος αχόρταγος γίγαντας να περιμένει πάνω απ' το κεφάλι του την ώρα του φαγητού μήπως και περισσέψει τίποτα.Αποτέλεσμα ο ρομπέν να τρώει πλέον τα πάντα, μόνο και μόνο για να μη κάνει την χάρη στον άλλον να του φάει έστω και ένα ψίχουλο.Ο Ρομπέν τρώει ξηρά τροφή, ψωμί και πολλά άλλα που μέχρι πριν ένα χρόνο τα κοίταζε απαξιωτικά!!!!!!!
Το πράγμα χειροτέρεψε όταν εμφανίστηκε κι ο Ντίνος.Ο καημένος ο Ρομπέν προσπάθησε να τον κάνει αποκλειστικά δικό του φίλο, στην αρχή το πέτυχε, αλλά με τον καιρό ο Ντίνος αφοσιώθηκε στον τάκη κι έμεινε πάλι μόνος. Η ζήλια έχει φτάσει σε τεράστια επίπεδα.Για ένα διάστημα είχε καταφέρει να είναι ο αρχηγός της αγέλης (τον Τάκη τον είχε σούζα),αλλά όταν μεγάλωσε ο Τάκης και κατάλαβε την δύναμή του, δυστυχώς για τον Ρομπέν , όχι μόνο δεν τον έχει σούζα, αλλά όταν τον εκνευρίσει πολύ τρώει και το ξύλο του.Τρελένεται που βλέπει τα άλλα δύο να παίζουν και να μη του δίνουν σημασία, αρχίζει να τα γαυγίζει face to face με μανία και το αποτέλεσμα είναι συνήθως να τον σβερκώνουν.Πρέπει να λύσουμε το πρόβλημα γιατί δεν τα βλέπω καλά τα πράγματα.Αν δεν ήταν τόσο πολύ βρομιάρης,θα τον είχαμε μόνιμα μέσα στο σπίτι,αλλά..................

Ο Ντίνος

Αυτός είναι ο Ντίνος (μάλλον) ημίαιμος Λαμπραντοράκος.

Κάποιοι ''καλοί'' άνθρωποι, μάλλον όταν κατάλαβαν ότι είχε προβλήματα υγείας, αποφάσισαν να τον αφήσουν στην τύχη του, με λίγα λόγια όπως λέμε στην Ελλάδα τον αμόλησαν. Δεν ξέρουμε πόσο περιπλανήθηκε. Επειδή όμως,καμιά φορά (σπάνια), ο Θεός είναι μεγάλος, έφερε στον δρόμο του τον κατάλληλο άνθρωπο.Αυτόν που ''ξετρύπωσε'' και τον Τάκη.Την Γιάννα.Μόλις την είδε σε μια στάση που περίμενε το λεωφορείο,μάλλον κατάλαβε ότι την έστειλε ο Θεός.Την πλησίασε, αυτή τον χάιδεψε κι αυτός την τράβαγε απ' το παλτό για να μη φύγει.Στη στάση ήταν άλλοι 20 άνθρωποι, αλλά αυτός στην Γιάννα πήγε.Σαν να ήξερε.
Φυσικά η Γιάννα χωρίς δεύτερη σκέψη τον πήρε μαζί της.Το σκυλάκι σώθηκε.
Είχε πολλά προβλήματα υγείας, αλλά η Γιάννα δεν πτοήθηκε. Διέθεσε τόσα χρήματα για να γίνει καλά, που οποιοσδήποτε άλλος Ελληνάρας ''φιλόζωος'' θα αγόραζε καθαρόαιμο από pet shop για να κάνει και την φιγούρα του. Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι ο σπιτονοικοκύρης της Γιάννας δεν επέτρεπε σκυλιά στο σπίτι. Ας είναι καλά όμως ο κήπος μας. Ο Ντινάκος έκανε κι αυτός το ταξίδι Αθήνα - Πύργος για να βρει κι αυτός την ζεστασιά που τόσο του έλειπε στον δρόμο. Εκτός αυτού βρήκε και 2 νέα φιλαράκια.Τον ρομπέν και τον Τάκη που τον υποδέχτηκαν με μεγάλη χαρά.Τα προβλήματα υγείας βέβαια υπήρχαν ακόμα, οπότε τον πρώτο μήνα ο καημένος πήρε τόσα χάπια, όσα μπορεί να πάρει ένας σκύλος σε όλη του την ζωή.Πλέον το σκυλάκι είναι καλά και χαρούμενο όσο ποτέ.
Στην αρχή ήταν λίγο ψαρωμένος στο νέο του περιβάλλον και τον είχε πάρει υπό την προστασία του ο Ρομπέν.Δεν τον άφηνε ρούπι.Βέβαια το κακό ήταν ότι δεν άφηνε και τον Τάκη να τον πλησιάσει.Όταν τον πλησίαζε ,αυτός τον μάλωνε.Με τον καιρό όμως ο Ντίνος ξεψάρωσε ,αποφάσισε ότι του ταίριαζε περισσότερο ο Τάκης για παρέα και οι ισορροπίες άλλαξαν.Πλέον έγινε αυτοκόλλητος με τον Τάκη.
Η πείνα που είχε ζήσει στον δρόμο τον σημάδεψε για τα καλά.όσο και να τον ταϊζαμε,δεν χόρταινε με τίποτα.Αφού από ένα σημείο και μετά τον φώναζα Γκιωνάκη (απ' την γνωστή ταινία ''ο αχόρταγος'') .αυτό εξακολουθεί να ισχύει ως και σήμερα..........Βέβαια όσο κι αν τρώει, δεν παίρνει ούτε γραμμάριο, με αποτέλεσμα να τον φωνάζω καμιά φορά τσίρο ή ρέγκα.
Το ήσυχο κι ευγενικό σκυλάκι που υιοθετήσαμε, σιγά σιγά εξελίχθηκε σε ένα πολύ (μα πάρα πολύ) άτακτο.Πλέον είναι πρώτος στις αταξίες.Δεν έχει ησυχία.Δεν πειράζει όμως.Προτιμούμε να τον βλέπουμε έτσι ζωηρό (κι ευτυχισμένο) ,παρά στην κατάσταση που ήταν όταν μας ήρθε.
Σε αντίθεση με τον Τάκη, ο Ντινάκος είναι πολύ έξυπνος.Μαθαίνει κι εκτελεί τα πάντα πολύ γρήγορα και γενικά είναι πιο συνεργάσιμος. Στις βόλτες του (πάλι σ' αντίθεση με τον Τάκη) είναι πολύ καλός,περπατάει ακριβώς δίπλα μου,δεν τραβάει καθόλου και όταν τον λύνω δεν απομακρύνεται.Είναι ψυχούλα..........
Αυτό που ακόμα δεν ξέρουμε, είναι τι ακριβώς ράτσα είναι (αν είναι), μόνο και μόνο από περιέργεια. Αυτό που σίγουρα ξέρουμε είναι ότι τον αγαπάμε πάρα πολύ και θα φροντίσουμε να μην του λείψει ποτέ τίποτα για έναν λόγο παραπάνω, επειδή έζησε έτσι όπως έζησε τους πρώτους του μήνες στον δρόμο.
Ας είναι καλά η Γιάννα........

Ο Τάκης

Αυτός είναι το τρελολαμπρατόρ ο Τάκης ή αλλιώς κλάψας ή μούσχαρος
Έζησε τους πρώτους μήνες της ζωής του (ως γνήσιος αριστοκράτης) στο Πάρίσι (Μεγαλεία!!!!), μετά και για πολύ λίγο, στην Αθήνα,όπου δυστυχώς δεν είχε τον κατάλληλο χώρο που χρειαζόταν, οπότε η πρώτη οικογένειά του μας τον χάρισε ώστε να μπορεί να απολαμβάνει κήπο κι εξοχή (άσχετα αν ο ίδιος προτιμάει να μπαίνει μέσα στο σπίτι και να κάνει τις ξάπλες του στον καναπέ.............).Τους πρώτους μήνες ήταν πολύ ζωηρός ,μας έφαγε 5 ζευγάρια παπούτσια, 2 ξύλινα παγκάκια, μερικά κομμάτια τοίχο!!!!!!!!!, 5 πλαστικά μπολ που είχαμε για το φαγητό του,άφησε μισά 2 σκυλόσπιτα που είχαμε φτιάξει ,έφερε στα όρια της αγανάκτησης τον καημένο τον Ρομπέν γιατί ήθελε όλη την ώρα να παίζουν και πολλά άλλα.Πάντα όμως είχαμε μια δικαιολογία γι αυτά που έκανε.Δεν μπορούσαμε ν' αντισταθούμε στη γοητεία του και στ' απίστευτα μούτρα του.
Τώρα έχει ηρεμήσει λίγο.Το μόνο που δεν έχει αλλάξει είναι η παθολογική του αγάπη για οτιδήποτε τρώγεται (και που ίσως δεν τρώγεται).Είναι ικανός να τρώει όλη την ημέρα.Το αγαπημένο του δωμάτιο στο σπίτι είναι η κουζίνα.Όταν μπαίνει μέσα, πρώτα θα κάνει μια βόλτα μέχρι εκεί για να δει τι υπάρχει μέσα στον νεροχύτη.Τον έχουμε πιάσει πολλές φορές στα πράσα να ...πλένει τα πιάτα ή να ...κλέβει οτιδήποτε έχουμε αφήσει πάνω στον πάγκο.Πιο μικρός πάχυνε υπερβολικά πολύ και αναγκαστήκαμε να του αλλάξουμε τροφή και να τον περιορίσουμε λίγο (προς μεγάλη του απογοήτευση) γιατί πλέον δεν τον φωνάζαμε Τάκη αλλά χοντρό.Τώρα,ευτυχώς,είναι μια χαρά και μπορώ να πω κι αθλητικός.......
Η δεύτερη μεγάλη του αγάπη είναι ο Ντίνος.Έχουν κάνει συμμορία. Όλη μέρα μαζί.Σαν μεγαλύτερος του μαθαίνει όλα τα κόλπα και τα καλά ,αλλά και τα άσχημα.Βέβαια επειδή ο Ντίνος είναι ακόμα κούταβος και έχει όλη την ώρα όρεξη για παιχνίδι, ο Τάκης τραβάει αυτά που τράβαγε παλιότερα ο Ρομπέν από τον ίδιο!!!!!!!!!!
Του Τάκη προσπάθησα να του μάθω τις βασικές εντολές, αλλά μάταια.Όταν ξέρει ότι υπάρχει λιχουδιά ανταμοιβής εκτελεί αμέσως (καμιά φορά εκτελεί πριν δωθεί η εντολή για να πάρει την λιχουδιά πιο γρήγορα).Όταν ξέρει ότι δεν υπάρχει λιχουδιά, μου γυρνάει τον πισινό του και φεύγει.Έχουμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι μάλλον δεν πρέπει να είναι και το πρώτο μυαλό...........Δεν νομίζω ότι έχει τα χαρακτηριστικά της ράτσας του.Αν τον έβαζαν ας πούμε να ψάξει για ναρκωτικά, σίγουρα θα τα έβρισκε, αλλά το ίδιο σίγουρα θα τα έτρωγε......Με τα παιδάκια σίγουρα τα πάει καλά,όπως όλα τα λαμπραντόρ, θέλει να παίζει μαζί τους ,με τη διαφορά όμως ότι τα γκρεμοτσακίζει, αυτά κλαίνε κι ο καημένος ο Τάκης τα κοιτάει με απορία... Όσο ζούμε ,ελπίζουμε..............