Αυτός είναι ο Ντίνος (μάλλον) ημίαιμος Λαμπραντοράκος.
Κάποιοι ''καλοί'' άνθρωποι, μάλλον όταν κατάλαβαν ότι είχε προβλήματα υγείας, αποφάσισαν να τον αφήσουν στην τύχη του, με λίγα λόγια όπως λέμε στην Ελλάδα τον αμόλησαν. Δεν ξέρουμε πόσο περιπλανήθηκε. Επειδή όμως,καμιά φορά (σπάνια), ο Θεός είναι μεγάλος, έφερε στον δρόμο του τον κατάλληλο άνθρωπο.Αυτόν που ''ξετρύπωσε'' και τον Τάκη.Την Γιάννα.Μόλις την είδε σε μια στάση που περίμενε το λεωφορείο,μάλλον κατάλαβε ότι την έστειλε ο Θεός.Την πλησίασε, αυτή τον χάιδεψε κι αυτός την τράβαγε απ' το παλτό για να μη φύγει.Στη στάση ήταν άλλοι 20 άνθρωποι, αλλά αυτός στην Γιάννα πήγε.Σαν να ήξερε.
Φυσικά η Γιάννα χωρίς δεύτερη σκέψη τον πήρε μαζί της.Το σκυλάκι σώθηκε.
Είχε πολλά προβλήματα υγείας, αλλά η Γιάννα δεν πτοήθηκε. Διέθεσε τόσα χρήματα για να γίνει καλά, που οποιοσδήποτε άλλος Ελληνάρας ''φιλόζωος'' θα αγόραζε καθαρόαιμο από pet shop για να κάνει και την φιγούρα του. Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι ο σπιτονοικοκύρης της Γιάννας δεν επέτρεπε σκυλιά στο σπίτι. Ας είναι καλά όμως ο κήπος μας. Ο Ντινάκος έκανε κι αυτός το ταξίδι Αθήνα - Πύργος για να βρει κι αυτός την ζεστασιά που τόσο του έλειπε στον δρόμο. Εκτός αυτού βρήκε και 2 νέα φιλαράκια.Τον ρομπέν και τον Τάκη που τον υποδέχτηκαν με μεγάλη χαρά.Τα προβλήματα υγείας βέβαια υπήρχαν ακόμα, οπότε τον πρώτο μήνα ο καημένος πήρε τόσα χάπια, όσα μπορεί να πάρει ένας σκύλος σε όλη του την ζωή.Πλέον το σκυλάκι είναι καλά και χαρούμενο όσο ποτέ.
Στην αρχή ήταν λίγο ψαρωμένος στο νέο του περιβάλλον και τον είχε πάρει υπό την προστασία του ο Ρομπέν.Δεν τον άφηνε ρούπι.Βέβαια το κακό ήταν ότι δεν άφηνε και τον Τάκη να τον πλησιάσει.Όταν τον πλησίαζε ,αυτός τον μάλωνε.Με τον καιρό όμως ο Ντίνος ξεψάρωσε ,αποφάσισε ότι του ταίριαζε περισσότερο ο Τάκης για παρέα και οι ισορροπίες άλλαξαν.Πλέον έγινε αυτοκόλλητος με τον Τάκη.
Η πείνα που είχε ζήσει στον δρόμο τον σημάδεψε για τα καλά.όσο και να τον ταϊζαμε,δεν χόρταινε με τίποτα.Αφού από ένα σημείο και μετά τον φώναζα Γκιωνάκη (απ' την γνωστή ταινία ''ο αχόρταγος'') .αυτό εξακολουθεί να ισχύει ως και σήμερα..........Βέβαια όσο κι αν τρώει, δεν παίρνει ούτε γραμμάριο, με αποτέλεσμα να τον φωνάζω καμιά φορά τσίρο ή ρέγκα.
Το ήσυχο κι ευγενικό σκυλάκι που υιοθετήσαμε, σιγά σιγά εξελίχθηκε σε ένα πολύ (μα πάρα πολύ) άτακτο.Πλέον είναι πρώτος στις αταξίες.Δεν έχει ησυχία.Δεν πειράζει όμως.Προτιμούμε να τον βλέπουμε έτσι ζωηρό (κι ευτυχισμένο) ,παρά στην κατάσταση που ήταν όταν μας ήρθε.
Σε αντίθεση με τον Τάκη, ο Ντινάκος είναι πολύ έξυπνος.Μαθαίνει κι εκτελεί τα πάντα πολύ γρήγορα και γενικά είναι πιο συνεργάσιμος. Στις βόλτες του (πάλι σ' αντίθεση με τον Τάκη) είναι πολύ καλός,περπατάει ακριβώς δίπλα μου,δεν τραβάει καθόλου και όταν τον λύνω δεν απομακρύνεται.Είναι ψυχούλα..........
Αυτό που ακόμα δεν ξέρουμε, είναι τι ακριβώς ράτσα είναι (αν είναι), μόνο και μόνο από περιέργεια. Αυτό που σίγουρα ξέρουμε είναι ότι τον αγαπάμε πάρα πολύ και θα φροντίσουμε να μην του λείψει ποτέ τίποτα για έναν λόγο παραπάνω, επειδή έζησε έτσι όπως έζησε τους πρώτους του μήνες στον δρόμο.
Ας είναι καλά η Γιάννα........
Φυσικά η Γιάννα χωρίς δεύτερη σκέψη τον πήρε μαζί της.Το σκυλάκι σώθηκε.
Είχε πολλά προβλήματα υγείας, αλλά η Γιάννα δεν πτοήθηκε. Διέθεσε τόσα χρήματα για να γίνει καλά, που οποιοσδήποτε άλλος Ελληνάρας ''φιλόζωος'' θα αγόραζε καθαρόαιμο από pet shop για να κάνει και την φιγούρα του. Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι ο σπιτονοικοκύρης της Γιάννας δεν επέτρεπε σκυλιά στο σπίτι. Ας είναι καλά όμως ο κήπος μας. Ο Ντινάκος έκανε κι αυτός το ταξίδι Αθήνα - Πύργος για να βρει κι αυτός την ζεστασιά που τόσο του έλειπε στον δρόμο. Εκτός αυτού βρήκε και 2 νέα φιλαράκια.Τον ρομπέν και τον Τάκη που τον υποδέχτηκαν με μεγάλη χαρά.Τα προβλήματα υγείας βέβαια υπήρχαν ακόμα, οπότε τον πρώτο μήνα ο καημένος πήρε τόσα χάπια, όσα μπορεί να πάρει ένας σκύλος σε όλη του την ζωή.Πλέον το σκυλάκι είναι καλά και χαρούμενο όσο ποτέ.
Στην αρχή ήταν λίγο ψαρωμένος στο νέο του περιβάλλον και τον είχε πάρει υπό την προστασία του ο Ρομπέν.Δεν τον άφηνε ρούπι.Βέβαια το κακό ήταν ότι δεν άφηνε και τον Τάκη να τον πλησιάσει.Όταν τον πλησίαζε ,αυτός τον μάλωνε.Με τον καιρό όμως ο Ντίνος ξεψάρωσε ,αποφάσισε ότι του ταίριαζε περισσότερο ο Τάκης για παρέα και οι ισορροπίες άλλαξαν.Πλέον έγινε αυτοκόλλητος με τον Τάκη.
Η πείνα που είχε ζήσει στον δρόμο τον σημάδεψε για τα καλά.όσο και να τον ταϊζαμε,δεν χόρταινε με τίποτα.Αφού από ένα σημείο και μετά τον φώναζα Γκιωνάκη (απ' την γνωστή ταινία ''ο αχόρταγος'') .αυτό εξακολουθεί να ισχύει ως και σήμερα..........Βέβαια όσο κι αν τρώει, δεν παίρνει ούτε γραμμάριο, με αποτέλεσμα να τον φωνάζω καμιά φορά τσίρο ή ρέγκα.
Το ήσυχο κι ευγενικό σκυλάκι που υιοθετήσαμε, σιγά σιγά εξελίχθηκε σε ένα πολύ (μα πάρα πολύ) άτακτο.Πλέον είναι πρώτος στις αταξίες.Δεν έχει ησυχία.Δεν πειράζει όμως.Προτιμούμε να τον βλέπουμε έτσι ζωηρό (κι ευτυχισμένο) ,παρά στην κατάσταση που ήταν όταν μας ήρθε.
Σε αντίθεση με τον Τάκη, ο Ντινάκος είναι πολύ έξυπνος.Μαθαίνει κι εκτελεί τα πάντα πολύ γρήγορα και γενικά είναι πιο συνεργάσιμος. Στις βόλτες του (πάλι σ' αντίθεση με τον Τάκη) είναι πολύ καλός,περπατάει ακριβώς δίπλα μου,δεν τραβάει καθόλου και όταν τον λύνω δεν απομακρύνεται.Είναι ψυχούλα..........
Αυτό που ακόμα δεν ξέρουμε, είναι τι ακριβώς ράτσα είναι (αν είναι), μόνο και μόνο από περιέργεια. Αυτό που σίγουρα ξέρουμε είναι ότι τον αγαπάμε πάρα πολύ και θα φροντίσουμε να μην του λείψει ποτέ τίποτα για έναν λόγο παραπάνω, επειδή έζησε έτσι όπως έζησε τους πρώτους του μήνες στον δρόμο.
Ας είναι καλά η Γιάννα........
